The way I feel tonight.

Posted on August 25, 2013

Naisipan kong isulat to, inspired by the song “Malayang Magmahal” by Rivermaya. Nagpapaka-senti kasi ako, naisipan kong patugtugin yang kanta na yan.

Ayaw ko naman talaga mag-babad sa PC ngayon pero kasi parang eto lang ang stress reliever para sa akin. Therapeutic ba. Sa ibang babae kasi mag-shopping at kumain. Ako, mag-PC, matulog at magpaka-Anti-Social at ganto, kausapin ang sarili. Namnamin ang bawat lyrics ng paborito kong kanta. Ganto ang gusto ko. Eto ang vent ng nabuburyo kong puso at utak. Masaya ako pag ganto. 

Hindi naman talaga ako malungkot ngayon , ayaw ko lang mag-over think. Ayaw ko munag mag-isip, ayaw ko muna mag-alala, ayaw ko muna umintindi. Hindi din naman ako masaya sa mga nangyayari. Feeling kasi niya, masaya ako. Akala niya kasi gusto ko ang mga nangyayari. Hindi ko naman siya masisisi kung ganun ang takbo ng utak niya. Walang basagan ng sabi nga nila. Escaping the reality feels good sometimes.

Reality ? What is LOVE?

Responsibility sa mga may ayaw.

Game lang para sa mga mapag-laro.

Dream para sa mga hindi pa nakaka-experience at

Destiny para sa mga in love.

Para sa akin, love is not a privilege it is a gift. Regalo. Regalo na binibigay mo sa ibang tao. Binibigay mo ng libre. You give it without thoughts of return. Love is suffering. Kung hindi mo kaya mag-suffer, well definitely hindi yan true love. True love is something na nakakapag-antay. Hindi alam ang salitang “matagal”, kasi willing yan mag-antay. True love is giving up your happiness, forgetting yourself para sa mahal mo. Ready ka magpaka-tanga para sa kanya. Well, this is based on my own perception lang. Iba-iba naman tayo. 

Kung gusto, GUSTO. Kapag ayaw naman, AYAW. Kung masaya ka,MAGPASALAMAT. Kung hindi na, then QUIT. Kung kaya mo pa, MAG-TIIS. Kung di maka-tiis, quit ulit. Huwag nang gawing complicated ang mga bagay. Kumbaga parang simple Yes or No question lang yan. Wag nang lagyan ng maraming segway at chuchu. 

So why settle sa isang bagay na di mo gusto? Puro ka reklamo na masakit, hindi mo na kaya, pagod ka. pero hindi ka pa rin bumibitaw. Hindi mo pa rin maiwan. Nagti-tiis ka pa rin kahit na mukha kang tanga. Kahit ayaw mo, andyan ka pa rin sa kanya. What should be the reason? Simple, mahal mo eh. Kaya kahit gaano pa ang harapin mo, magagawa mo yan dahil mahal mo. Masaya,iba ang feeling kapag napapasaya mo siya. Kahit gaano pa binabasag ang puso mo kapag binabalewala ka niya, kahit paano naman may nararamdaman ka pa rin na galak dyan sa puso mo. Hindi mo siya masisisi kung hindi ka niya kayang mahalin ng parehas ng pagmamahal mo.Hindi mo siya masisisi kung unconsciously nasasaktan ka niya. Hindi mo masisisi kung tumitibok ang puso niya para sa ibang tao. On the very beginning dapat alam mo na, possible na masktan ka. Dapat handa ka sa lahat ng bagay. Expect the unexpected, at consider mo yung iba as bonus. 

Kahit naman na mag-mukha kang tanga darating ka pa rin naman sa realization na TAMA NA. Sapat na lahat. Darating ka rin sa punto na maiisip mo naman ang sarili mo. No regrets, kasi alam mo sa sarili mo na nagawa mo naman ang part mo para sa kanya. Siya na nga lang siguro ang hindi maka-appreciate ng pagmamahal na pinapakita mo. Matatauhan ka at matatawa ka nalang na nagpaka-tanga ka pala at na-hypnotize ka pala ng loko-lokong ‘yun ! Still, the feeling is there. Hindi mo pa rin makalimutan ang memories niyo together, kung paano niyo inuubos ang oras niyo sa tawa, sa mga korny na jokes, nagpupuyat at magpapaunahan sa paggising, walang sawa sa kwentuhan, mga natural conversations na kayo lang ang nagkakaintindihan, kantahan na wala sa tono, ang makatulog sa balikat niya, ang lumabitin sa braso niya, ang pambabara mo sa mga waley niyang jokes, paglalakad ng sobrang layo, sweet texts, sweet tweets, sabay kayong nangarap at napakarami pang iba. Gusto pa rin ng puso mo, kaso ayaw ng utak mo. The hardest battle ever. Nasa gitna ka ng pagsuko at paglaban. Paano ka susuko, kung ramdam mo naman na kaya ka niyang mahalin at kaya mo namang mag-antay para sakanya. Paano ka lalaban, kung  pagod ka na, kung sawa ka na sa pauli-ulit na nangyayari. 

Hindi ba sapat na maging dahilan mo, na mahal mo siya?

May dahilan ang lahat ng bagay. Ang nararamdaman mong pain, may reason yan. Siguro nga , binigay sayo ni Lord ‘yang gago na yan para ipa-realize sayo at for you to determine the difference ng best sa worst. Minsan talaga pain ang daan para matuto tayo. Kung mawala man siya, may dahilan yun and for sure may ipapalit naman si Lord na better at mas karapat-dapat sa pagmamahal mo. Mag-antay ka lang, darating din siya ♥

Good Night earthlings.